یک معلم دیگر هم رفت!

به گزارش مشرق ، خدا رحمت کند تمام رفتگان را. یادم می آید مرحوم پرویز دهداری تا وقتی زنده بود ناسزایش می گفتند، علیه اش توطئه می کردند و برای زمین خوردنش استعفای دسته جمعی می دادند، اما وقتی عمرش تمام شد ناگهان تبدیل به معلم اخلاق شد! خیلی از همان هایی که زجرش دادند و پشت سرش حرف می زدند زیر تابوتش غش و ضعف کردند و ندای وای پرویزخان سر دادند!

ناصر حجازی و منصور پورحیدری هم کم و بیش به همین سرنوشت دچار شدند. تا وقتی بودند موی دماغ برخی حساب می شدند و وقتی رفتند غش و ضعف ها شروع شد. از مراسم تشییع این دو بزرگ فوتبال اتفاقاً تصاویر زیادی موجود است که خوب می توانید بفهمید منظورمان چه کسانی هستند. این دو مرحوم هم تازه وقتی رفتند، شدند بزرگ مرد!

دیروز هم مراسم تشییع مرحوم بهمن صالح نیا برگزار شد. خیلی ها هم رفته بودند از جمله وزیر ورزش و رئیس فدراسیون فوتبال، خیلی حرف ها هم زده شد، اما ما فقط به این بخشش کار داریم که گفتند «بهمن خان جدا از ورزشکار، یک معلم بود!» بله بهمن صالح نیا هم رفت و شد معلم!

حالا سؤالمان این است؛ چرا فوتبال با وجود داشتن این همه معلم و این همه بزرگ، اینقدر بی اخلاق است؟ چرا با وجود برخورداری از این همه آدم اخلاق مدار باید مبلغ جریمه های اخلاقی فوتبال سر به فلک بکشد؟ پاسخش تقریباً واضح است، چون ما آدم های بزرگمان را فقط برای ویترین می خواهیم، نه استفاده کاربردی، تازه اگر بخواهند در کار آقایان دخالت کنند انگ قدیمی بودن و قدیمی فکر کردن هم به آنها می زنیم و پرتشان می کنیم گوشه پستو تا به درد خودشان بمیرند و وقتی کار تمام شد یادمام می افتد که ای بابا فلانی معلم بود!

واقعیت این است که فضای مجازی و دلالی حاکم بر فوتبال کاری کرده که جای بزرگ و کوچک عوض شده است. این روزها در تمام برنامه های ورزشی چهره هایی را می بینید که هرچه به ذهنتان فشار می آورید، نمی توانید متوجه شوید که چه کار مثبتی انجام داده اند. طبیعی است، وقتی یک فعال در شرکت های هرمی یا کسی که مسبب تحریک نوجوانان در فضای مجازی است و در شبکه های مختلف به اسم پیشکسوت و کارشناس حضور پیدا می کند باید هم امثال صالح نیاها دیده نشوند. باید هم حال و روز اخلاق مداری در فوتبال اینچنین شود.

این روزها بزرگان فوتبال ایران، همان ها که باید به جوان و نوجوان فوتبالیست درس فوتبالیست بودن درست بدهند کنار زده شده اند و جایشان را برخی گرفته اند که حتی از پرخاشگری روی آنتن زنده رسانه هم ابایی ندارند. در چنین فضایی چطور می توان توقع اخلاق مداری داشت؟! معلم های اخلاق فوتبال در سکوت می میرند بدون اینکه بتوانیم از آنها بهره ای ببریم، ولی در عوض عده ای هستند که خیلی روشن و واضح بی اخلاقی را ترویج می کنند و همیشه هم جلوی چشم قرار دارند. معلم های اخلاق زیادی به صف هستند، هرچند عمر دست خداست و برای تمام پیشکسوتان واقعی فوتبال از درگاهش طلب سلامتی داریم، اما چقدر خوب است تا وقتی دیر نشده آنها را معلم بنامیم و از محضرشان بهره ببریم.

منبع: جوان